Eibarko euskara hiztegia

1. bihurritze [bihurritu] (bigurrittu). du ad. (TE). Estrujar, retorcer.   Zerbaitt mutur bixetatik oratu eta kontrako aldietara birau; edo alde bata fijo dala bestia birau. Lixibako zapixak bihurritzen lagundu bihar destazu. / Me tienes que ayudar a retorcer la ropa de la colada. / Zapixak ondo bihurritziak esan gura dau lehenago sikatzia. / El retorcer bien la ropa influye en que se seque antes. Ik. bihurtu.